United Colors Of Benetton Christie 1990

Jakiś czas temu udało mi się znaleźć na jednym z portali lalkę, jakiej szukałam od dawna: murzynkę z moldem Christie 1987!

Oczywiście od razu napisałam do sprzedawcy maila, że jestem zainteresowana. Kupiłam również kilka oryginalnych stojaków z napisem "Barbie" z lat 80-90, które były wystawione w tej samej ofercie po 1 euro za sztukę. Zdjęcie z aukcji, jak to często bywa, nie było na tyle wyraźne, by dokładnie zidentyfikować lalkę. Wiedziałam jedynie, że jest to któraś  z "tych" Christie. Panna miała długie czarne włosy zaczesane do góry, a ubrana była w piękną suknię ślubną w stylu lat 90-tych.

Po otwarciu paczki, która dotarła do mnie mniej więcej po tygodniu, nie wiedziałam, którym faktem mam być bardziej zdziwiona: urodą lalki, czy tym, że jest ona kompletnie naga.

O braku rzeczonej sukni ślubnej pomyślałam "ot ludzka pazerność" i nie rozczulałam się nad tym więcej. Najważniejsze było dla mnie posiadanie samej lalki, która wręcz olśniła mnie swoim urokiem.

Zawsze, gdy dany typ lalki trzymam w ręce po raz pierwszy, odczuwam bardzo miłą mieszankę ciekawości i ekscytacji. Niestety "Superstary", które masowo zasiedliły mój zbiór i które obecnie liczone są w dziesiątkach, nie wywołują u mnie już takich uczuć. Inaczej rzecz ma się z Midge, Teresami, Kirami/Marinami, czy Christie, które są o wiele rzadziej spotykane na aukcjach i prawie zawsze sporo droższe.

Dlatego tak bardzo cieszę się z dzisiejszej lalki i chociaż przybyła naga, uważam ją za jedną z perełek w mojej kolekcji.

Jeśli chodzi o tożsamość Christie to dość szybko ustaliłam, że trafiła mi się panna należąca do kultowej w latach 90-tych serii United Colors Of Benetton (1990 rok). To właśnie z tej serii Barbie miała w dzieciństwie moja starsza siostra, której ja, mająca może 4 lata, połamałam nogi, co pamiętam do dziś i oczywiście bardzo tego żałuję. I to nie tylko miłość do lalek przeze mnie przemawia, ale również wyrzuty sumienia wobec siostry, której zniszczyłam jedyną, oryginalna Barbie z Pewexu... Niestety nie dostała nowej, ale dla wielu z nas taka właśnie była rzeczywistość w szarym post-PRL-owskim kraju, gdzie rodziców moich i wielu innych dzieci, nie było stać na zabawkę tak drogą, jak Barbie.

Na koniec tej nieco smutnej anegdotki dodam, że całe zajście nie było wynikiem chęci zniszczenia lalki, a nieszczęśliwym wypadkiem. Do dziś pamiętam ten moment, gdy wbrew zakazowi wzięłam Barbie do ręki  (zdjęłam ją z najwyższej półki na meblach, gdy siostra wyszła z pokoju), po czym rozsiadłam się wygodnie na moim łóżku i zaczęłam się bawić. Po kilku sekundach biedna Barbie była już kaleką..

Chciałam po prostu zgiąć jej nogi, kliknęło raz, drugi, a gdy nie chciało kliknąć trzeci przycisnęłam mocniej i stało się... Pamiętam moje przerażenie i premedytację z jaką podrzuciłam ofiarę na swoje miejsce i czekałam , aż siostra odkryje prawdę.

Myślicie pewnie, że po tym zdarzeniu nigdy już nie odważyłam się ruszyć cudzej rzeczy? 

Nic bardziej mylnego. Kilka lat później zniszczyłam kolejną lalkę, lecz różnica była taka, że ta należała do mojej młodszej siostry, a ja zrobiłam to specjalnie.

 Ofiarą była Teresa Picture Pocket (Mattel 2001), której pomalowałam policzek zieloną szminką. Nie przewidziałam tylko, że kosmetyk weżre się mocno w gumę i że ukochana lalka siostry pozostanie na zawsze oszpecona. Siostra długo nosiła "żałobę" więc nasze zabawy długo nie były już takie same... 

Mam nadzieję, że podobnie jak ja lubicie wspomnienia z dzieciństwa, również od innych osób, ponieważ jak widać, zrobiła mi się na ten temat dość długa dygresja. 

Teraz wreszcie zajmę się Christie. Jak ustaliłam, mamy do czynienia z jedną z lalek z serii United Colors Of Benetton. W skład ekipy wchodzili: Ken, Barbie (Superstar), Kira/Marina (Oriental 1980), Teresa (Steffie) i Christie (Christie 1987). Wszyscy członkowie grupy ubrani byli od stóp do głów w ciuszki zaprojektowane przez słynną odzieżową markę Benetton. 

Jak wspominałam wyżej Christie przybyła naga (choć zakupiłam ją w sukni ślubnej), zatem ubrałam w inny strój z lat 90-tych, który według mnie doskonale jej pasuje. 

Jakkolwiek  nie było by jej do twarzy w zastępczym ubranku, nadal żałuję że nie posiadam oryginalnego. Wrzucam zdjęcie, byśmy jeszcze raz mogli rzucić okiem na tą niezwykle bogatą w szczegóły garderobę:

Zdjęcie z internetu

Najbardziej przypadła mi do gustu ta wspaniała kurtka i golfik. Poniżej moja Christie ubrana w Easy Living Fashions # 6650 z roku 1989. Szpilki dosztukowałam wedle koloru, gumowe bransoletki również.

Muszę przyznać, że uwielbiam ten trzy-kolorowy komplecik i długo szukałam dla niego odpowiedniej modelki. 

Pora przyjrzeć się buzi Christie, która jest nie mniej interesująca niż oryginalny strój. Przyjrzawszy się jej z bliska można rzecz, że gdyby nosiła ona swoje fabryczne wdzianko, jej makijaż doskonale by z nim współgrał. Christie ma bowiem zielony cień na powiekach oraz czerwoną szminkę na ustach. Jej tęczówki są dwukolorowe: brązowe z domieszką zieleni. 

Włosy lalki są saranowe, co sprawia, że lubię ją jeszcze bardziej.  Ciałko ma standardowe, więc tu nie będę się zbędnie rozpisywać. Dodam tylko, że nóżki posiadają wciąż sprawne zawiasy, które zginają się "na dwa". 

Na tym zakończę dzisiejszą notkę!

Następnym razem znowu pokażę coś innego niż Barbie Superstar! Zapraszam :)

Papa